Oogverblindend en oorverdovend mooi

Valdez is wereldberoemd geworden vanwege de Exxon Valdezscheepsramp. Valdez is tevens het eindpunt van de Trans-Alaska Pipeline en vestigingsplaats van de gigantische olieterminals. Van hieruit vertrekken maandelijks zeventig reuzentankers naar de raffinaderijen in het Zuiden. In 1989 liep de olietanker Exxon Valdez 25 mijl ten zuiden van de terminal op een rif. In minder dan twee weken tijd vervuilde de veertig miljoen liter olie die uit de tanker stroomde tweeduizend kilometer kustlijn.
Vandaag hebben we een excursie geboekt naar de Maeres Glacier. We kiezen voor de langere tocht en omdat deze gletsjer de meest actieve gletsjer is en we kunnen heel dichtbij de gletser komen omdat hier minder ijs in het water drijft. . Bovendien hebben we nog meer tijd om de Prince William Sound te ontdekken. De Meares Glacier is overigens een van de weinige nog groeiende gletsjers van Alaska.
De gletsjer is 10 km lang en 1,6 km breed.
Als we de haven van Valdez uitvaren om 10.00 uur, is het zwaarbewolkt en fris. Voor het eerst sinds tijden hebben we onze lange spijkerbroeken en truien aan. Ook onze windjacks hebben we meegenomen. Al snel komen we langs een groep zeeotters. Wat zien die er schattig uit! Ze liggen op hun rug in het water te dobberen. Ze liggen er heerlijk relaxed bij (een beetje om jaloers op te zijn).
Vervolgens komen we zeeleeuwen tegen. Ze lagen gezellig te dobberen op een grote boei.
We varen langs prachtige watervallen, gebergtes bedekt met sneeuw en zien een zeearend. Er komen steeds meer gaten in de bewolking waardoor het op het dek iets aangenamer wordt. Toch warmen we ons regelmatig binnen even op en doen ons tegoed aan de, gratis, koffie en thee.
’s Middags wordt er een warme maaltijd geserveerd. In de verte zien we twee gletsjers liggen, maar als we de hoek omvaren overtreft de omvang en uitstraling van de gletsjer onze verwachtingen. Zo’n enorme gletsjer hebben we zelfs in Canada niet gezien! In het water liggen allemaal ijsschotsen en de boot vaart steeds dichter bij de gletsjer. Voor de gletsjer liggen de zeehonden te zonnebaden (de lucht is inmiddels helemaal open getrokken). Als we dichtbij de gletsjer komen, horen we het ijs kraken gevolgd door een enorme knal: een groot stuk ijs brokkelt af en valt met een enorme klap in het water! Het lijkt wel vuurwerk! Dit herhaalt zich een aantal keren. Natuurlijk wordt alles zoveel mogelijk vastgelegd op foto en film. Volgens de kapitein is het heel bijzonder dat er in korte tijd zoveel ijs afbreekt en dat wij hiervan getuige kunnen zijn (en weer hebben we heel veel geluk). De kapitein komt hier zeven dagen per week en het is alweer 3 weken geleden dat er een stuk ijs afbrak.
We zijn onder de indruk van dit natuurgeweld en blijven ademloos kijken.
Na een uurtje varen we, helaas, weer terug. We zijn inmiddels 6 uur onderweg. We komen nog ijsschotsen, een grote groep stellerzeeleeuwen, een papegaaiduiker, een aalscholver en heel veel zeeotters tegen.
De kapitein vertelt onderweg over de olieramp die in 1989 plaatsvond en wijst de plaats aan waar de tanker vastliep. We varen ook nog langs goudmijnen. Deze streek staat namelijk zeer bekend om zijn goudwinning (misschien vinden wij ook nog wel iets?).
Om 18.30 uur zijn we terug in de haven en bekijken we de foto’s. Moe van alle foto’s en de buitenlucht duiken we op tijd ons bed in. Morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg.