op naar de laatste stopplaats: Anchorage

De lucht ziet er grijs uit en af en toe valt er een druppel regen. We rijden langs een grote baai die Turnagain Arm wordt genoemd omdat kapitein Cook in 1779 tijdens zijn zoektocht naar de Noord-Westdoorgang eens te meer teleurgesteld rechtsomkeert moest maken.
Het verschil tussen eb en vloed bedraagt wel tien meter, wat twee keer per dag voor een uniek tafereel zorgt. Bij eb staat de vlakke zeearm bijna droog en bij vloed rollen de golven met een snelheid van 20 tot 25 km per uur over het slik. Dit bore tide is pas echt spectaculair bij springtij. Dan beuken de golven van een tot twee meter hoog de baai in.
We stoppen bij het uitkijkpunt Beluga Point dat een weids panorama geeft over de zeearm. Van hieruit kun je de bore tide gadeslaan en als het meezit kunnen we er ook nog beloega's zien. Helaas zijn die, wederom, nergens te bekennen, maar de bore tide zien we wel. We komen er om 17.00 uur aan en blijven tot 18.30 uur kijken. Lotte maakt met haar camera timelaps. Helaas staat er een zeer straffe bries en begint het ook nog te regenen waardoor Lotte haar timelaps moet afbreken.
We rijden door naar Anchorage waar we om 19.00 uur aankomen op de camping. Morgen staat een bezoek aan Anchorage op het programma.